About

In navigating the evolving tapestry of our society, I view it as a living entity where individuals formintegral components. Conceptualizing the individual as a social 
cell, I craft distinctive environments in each of my works, presenting them with analogous circumstances and commenting on their intricate interplay with society. 
Drawing inspiration from the organic microcosm of microbes and cells, I aim to illustrate these intricate relationships. Each environment depicted in my works emerges 
from images of viruses, whether manifesting as an amassed force enveloping cells or contained within a non-human organism, ultimately leading to cellular demise. 
Employing layers and vibrant hues, I underscore the perpetual and profound impact of humanity on the contemporary environment. The intent behind my work is not to 
provide a clear understanding of the created environment but to invite discovery, often by happenstance, through motifs that may be at times recognizable and at other 
times enigmatic. This process facilitates an intimate connection, allowing the viewer to become an active participant in the project. My artistic exploration delves into 
abstract, boundless, and conceptual realms that evoke a sense of freedom and infinite extension. These spaces are primarily encountered through the intellect, redefining 
conventional boundaries and transforming surfaces into a continuous flow of pure ideas. This segment of my portfolio zeroes in  on the intricate interplay of borders and 
structures, probing the connections between body, mind, and soul, human identity and the urban landscape, as well as the dynamic relationship between space and ground. 
My latest body of work explores the theme of "excess" in all its forms—social, economic, and environmental. The imagery of bubbles features prominently, representing the 
fragility and impermanence of these inflated systems. A bubble, no matter how large or beautiful, inevitably bursts, leaving behind both a void and an opportunity for 
renewal. Through this work, I want viewers to reflect on the coexistence of destruction and creation, a cycle that defines not only our lives but also the universe itself.
----------------------------
Στην προσπάθεια μου να πλοηγηθώ στον εξελισσόμενο καμβά της κοινωνίας μας, την αντιλαμβάνομαι ως έναν ζωντανό οργανισμό, όπου τα άτομα αποτελούν αναπόσπαστα συστατικά 
στοιχεία. Αντιμετωπίζοντας το άτομο ως ένα κοινωνικό κύτταρο, δημιουργώ μοναδικά περιβάλλοντα σε κάθε έργο μου, τοποθετώντας τα άτομα σε παρόμοιες συνθήκες και 
σχολιάζοντας την πολύπλοκη αλληλεπίδρασή τους με την κοινωνία. Αντλώντας έμπνευση από το οργανικό μικρόκοσμο των μικροβίων και των κυττάρων, επιχειρώ να αποτυπώσω 
αυτές τις περίπλοκες σχέσεις. Κάθε περιβάλλον που παρουσιάζεται στα έργα μου προκύπτει από εικόνες ιών, είτε εμφανίζονται ως συσσωρευμένες δυνάμεις που περικλείουν 
κύτταρα, είτε περιέχονται σε μη ανθρώπινους οργανισμούς, καταλήγοντας τελικά στον θάνατο των κυττάρων. Χρησιμοποιώντας στρώσεις και έντονες αποχρώσεις, τονίζω τον 
αέναο και βαθύ αντίκτυπο της ανθρωπότητας στο σύγχρονο περιβάλλον. Ο σκοπός των έργων μου δεν είναι να παρέχω μια ξεκάθαρη κατανόηση του περιβάλλοντος που δημιουργώ,
αλλά να καλέσω τον θεατή σε μια διαδικασία ανακάλυψης, συχνά τυχαίας, μέσα από μοτίβα που άλλοτε είναι αναγνωρίσιμα και άλλοτε μυστηριώδη. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί 
έναν προσωπικό δεσμό, επιτρέποντας στον θεατή να γίνει ενεργός συμμετέχων στο έργο. Η καλλιτεχνική μου εξερεύνηση εστιάζει σε αφηρημένους, ατέρμονους και εννοιολογικούς 
χώρους που προκαλούν αίσθηση ελευθερίας και άπειρης έκτασης. Αυτοί οι χώροι γίνονται αντιληπτοί κυρίως μέσα από το πνεύμα, επαναπροσδιορίζοντας τα συμβατικά όρια και 
μεταμορφώνοντας τις επιφάνειες σε μια συνεχή ροή καθαρών ιδεών.Αυτό το τμήμα των έργων μου επικεντρώνεται στη σύνθετη αλληλεπίδραση των ορίων και των δομών, διερευνώντας 
τις συνδέσεις μεταξύ σώματος, νου και ψυχής, της ανθρώπινης ταυτότητας και του αστικού τοπίου, καθώς και τη δυναμική σχέση μεταξύ χώρου και γης. Η τελευταία σειρά των έργων 
μου, εξετάζει στο θέμα της «υπερβολής» σε όλες τις μορφές της – κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική. Η εικόνα των φυσαλίδων κυριαρχεί, συμβολίζοντας την ευθραυστότητα 
και την παροδικότητα αυτών των διογκωμένων συστημάτων. Μια φυσαλίδα, όσο μεγάλη ή όμορφη κι αν είναι, αναπόφευκτα σκάει, αφήνοντας πίσω της ένα κενό αλλά και μια ευκαιρία 
για ανανέωση. Μέσα από αυτά τα έργα, θέλω να ενθαρρύνω τους θεατές να συλλογιστούν τη συνύπαρξη καταστροφής και δημιουργίας, έναν κύκλο που καθορίζει όχι μόνο τη ζωή μας 
αλλά και το ίδιο το σύμπαν.
Pinelopi Akritidou